Everywhere but here
Things in the world are entangled in different rhythms,
as time, without unity and with varying 'rhythms' in each region, 'passes' differently 'here' than 'there'.
Why do I remember the past and not the future? Do we exist within time and wait, or does time live within us?
Carlo Rovelli
The piano becomes a surreal clock, a temporal illusion of waiting that measures not only music, but also our own subjectivity. It is at the center of the composition both in a conventional way—on the keys—and with expanded techniques, inside the harp.
Translated with DeepL.com (free version)
Παντού αλλά εδώ
Τα πράγματα στον κόσμο μπλέκουν διαφορετικών ρυθμών χορούς,
καθώς ο χρόνος χωρίς ενότητα και με ποικίλους ‘ρυθμούς’ σε κάθε περιοχή ‘περνά’ διαφορετικά ‘εδώ’ από ότι ‘εκεί’.
Γιατί θυμάμαι το παρελθόν και όχι το μέλλον? Υπάρχουμε μέσα στον χρόνο και αναμένουμε ή ο χρόνος ζει μέσα μας?
Carlo Rovelli
Το πιάνο γίνεται ένα σουρεαλιστικό ρολόι, μια χρονική ψευδαίσθηση αναμονών που δε μετρά μόνο τη μουσική, αλλά και την ίδια την υποκειμενικότητα μας. Βρίσκεται στο κέντρο της σύνθεσης τόσο με συμβατικό τρόπο – στα πλήκτρα – όσο και με διευρυμένες τεχνικές, μέσα στην άρπα.